#ԳործԿա. Ես աշխատում եմ․․․ Աստղիկ Իսկանդարյան

Ես Աստղիկ Իսկանդարյանն եմ, 24 տարեկան, մասնագիտությամբ՝ լրագրող: Սիրում եմ հեռուստացույց դիտել, երբեմն լսում եմ ռադիո, բայց ինքս նախընտրում եմ աշխատել տպագիր և էլեկտրոնային մամուլում: Չեմ սիրում գրասենյակային աշխատանքը, հետևաբար՝ վերջին տարիներին անցել եմ ազատ գրաֆիկով (ֆրիլանս) աշխատանքին, որի առիթով ինձ երջանիկ մարդ եմ համարում :) Անկեղծ ասած՝ այնքան էլ չեմ սիրում խոսել իմ մասին և առհասարակ խոսել (ինձ մոտ գրելն ավելի լավ է ստացվում՝ ըստ իս), բայց սիրում եմ լսել մարդկանց և ֆոբիաներ չունեմ ո՛չ նրանց ազգային, ո՛չ սեռական, ո՛չ կրոնական պատկանելությունից:

Մասնագիտություն

Կստեմ, եթե ասեմ, որ մասնագիտությունս մանկության երազանք է եղել: Դպրոցական վերջին տարիներին եմ որոշել, որ պետք է լրագրող դառնամ, ընդ որում՝ ոչ թե աշխատեմ հեռուստատեսությունում, լուրեր կամ հաղորդաշարեր վարեմ, այլ պիտի հոդվածներ գրեմ քաղաքական ուղղվածության թերթերում: Իհարկե, արդեն 2-րդ կուրսից որոշեցի իրականացնել երազանքս և սկսեցի աշխատել հայկական ամենահայտնի թերթերում, բայց շատ շուտով հասկացա, որ որքան էլ հետաքրքրված եմ քաղաքականությամբ, բայց որպես լրագրող ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է մշակույթի ոլորտը՝ կինոն, երաժշտությունը, թատրոնը, գրականությունը… Այդպես, մեր երջանկահիշատակ դասախոսի՝ Գագիկ Հովհաննիսյանի խորհրդով ես դադարեցի քաղաքական նյութեր գրել և արդեն 3 տարուց ավելի է՝ մեծ հաճույքով մշակութային ոլորտն եմ լուսաբանում:

Աշխատում եմ որպես

Այս պահին աշխատում եմ իմ ամենասիրելի BRAVO.am-ում, որը «Մեդիամաքս» ինտերնետային հոլդինգի նախագծերից մեկն է: Այստեղ ես մշակութային, շոու-բիզնեսյան և ժամանցային ոլորտներն եմ լուսաբանում՝ փորձելով մարդկանց փոքր-ինչ շեղել քաղաքական թոհուբոհից:

Մի օր հասկացա, որ պետք է

Անվճար համակարգով էի ընդունվել համալսարան, բայց առնվազն մեկ տարի անց ինձ հոգնեցրեց և ձանձրացրեց գնահատականի համար մղվող հուժկու պայքարը, որի արդյունքում մենք ձեռք էինք բերում միայն լավ գնահատականներ, բայց ոչ՝ աշխատանքային փորձ և գործնական գիտելիքներ: Այդպես, 2-րդ կուրսի ավարտին հասկացա, որ ժամանակն է նաև աշխատելու՝ թեկուզ չնչին աշխատավարձով: Դիմեցի մեր դասախոսներից մեկին, ով նաև հայտնի շաբաթաթերթի խմբագիրն է: Նա ասաց՝ «Սա դու, նա էլ համակարգիչը: Գնա, նստիր և թեմաներ փնտրիր, սկսիր ինչ-որ բան գրել»: Հենց այդպես էլ սկսվեց իմ մասնագիտական աշխատանքը:

Աշխատանք գտնելը

Անկեղծ ասած՝ աշխատանք գտնելու հարցում երբեք ստիպված չեմ եղել ինչ-որ լուրջ խոչընդոտներ հաղթահարել, բայց դժվար իրավիճակներ, իհարկե, շատ են եղել: Հայաստանում այնքան էլ հեշտ չէ աշխատանք գտնելը, բայց մեծ ցանկության դեպքում հնարավոր է ինչ-որ բան մտածել: Հատկապես լրագրողի աշխատանքն ամենաբարձր վարձատրվողներից չէ`մեր երկրում, բայց այստեղ նույնպես բացառություններ լինում են: Պիտի ուժ գտնես քո մեջ՝ ամեն ինչ հաղթահարելու և առաջ շարժվելու: Ճանապարհին շատ մարդիկ կնեղանան քեզնից, շատերը գուցե կասեն, որ կռվարար ես, կոնֆլիկտային, ոմանք էլ կասեն, որ քո և իրենց հետաքրքրությունները չեն համընկնում, բայց ի վերջո դու մի օր անպայման կգտնես քո տեղն ու քո ներդաշնակությունը։

Իմ կյանքը փոխվեց

Առաջին նյութը գրելու օրվանից: Մինչև հիմա հիշում եմ այդ օրվա հուզմունքս: Երբ տեսա, որ նյութս ամենադիտվածն է ոչ միայն տվյալ օրվա, այլև ամբողջ շաբաթվա կտրվածքով, պարզապես երջանկացա: Իսկ երբ նյութը տպագրվեց նաև թերթում, ես սկսեցի գլուխս բարձր պտտվել բոլոր կրպակների և թերթ գնողների կողքով, կարծես պիտի ճանաչեին ինձ: Իհարկե, ծիծաղելի է հնչում, բայց հենց այդպես էլ սիրահարվեցի մասնագիտությանս:

Աշխատանք առանց ծանոթի

Ամեն տեղ էլ հնարավոր է աշխատանք գտնել առանց ծանոթի, եթե լավ մասնագետ լինեք կամ պարզապես ձեր բախտը բերի: Մինչև ինքներս չհրաժարվենք այդ կարծրատիպից, մեզ ոչ ոք աշխատանքի չի ընդունի առանց ծանոթի: Պիտի կարողանանք ցույց տալ մեր հմտությունները, կարողությունները: Մի լսեք ոչ ոքի, երբ ցանկանում եք որևէ աշխատանքի համար դիմել: Գուցե շատերը փորձեն ձեզ հակառակը համոզել, բայց իսկապես անհնարին ոչինչ չկա՝ ցանկության դեպքում:

Աշխատանքում կարևոր է

Աշխատանքը սիրելն է: Գործատուն և գործընկերները նույնպես պիտի նպաստեն, որ սիրեք ձեր աշխատանքը, այլապես գաղջ մթնոլորտում և ամենօրյա վատ վերաբերմունքի պայմաններում հնարավոր է հիասթափվել նույնիսկ ամենասիրելի աշխատանքից: Կարծում եմ՝ ավելի լավ է պարզապես թողնել նման աշխատանքը, քանի որ փոխադարձ հարգանքն ու վստահությունը իսկապես շատ կարևոր են:

Ես սիրում եմ իմ աշխատանքը

Քանի որ ամեն օրս տարբերվում է նախորդից, ամեն օրս լի է նորություններով, իրադարձություններով, նոր ծանոթություններով ու նոր գիտելիքներով: Երբեմն մարդիկ չեն հասցնում համերգ, թատրոն կամ կինո գնալ, իսկ իմ աշխատանքը հենց այդ վայրեր այցելելն է, համերգներին ներկա լինելը, նոր ներկայացումներ ու ֆիլմեր դիտելը և հետո այդ մասին գրելը։ Սիրում եմ այդ ամենը լուսաբանել, գեղեցիկ գրել, մարդկանց պատմել իմ տեսածն ու լսածը, որպեսզի քաղաքի մշակութային կյանքն էլ ակտիվանա, մարդկանց հետաքրքրությունն էլ մեծանա: Ես վստահ եմ, որ կարևոր գործով եմ զբաղված:

Խորհուրդ

Երիտասարդ գործընկերներիս, ովքեր դեռ սովորում են համալսարանում, խորհուրդ կտամ հենց այսօրվանից սկսել լրագրող դառնալը, պետք չէ սպասել ուսումն ավարտելուն, որովհետև դուք ամենայն հավանականությամբ ուշացած ճամփորդ կդառնաք՝ այս ոլորտում։