Հունվարի 2021
Երկ	Երք	Չրք	Հնգ	Ուր	Շբթ	Կիր
« Դկտ
	1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Չորեքշաբթի, 24 Հոկտեմբերի, 2018 | Մշակույթ » Արվեստանոց » Ես Արեգ Բալայանն եմ…

Ես Արեգ Բալայանն եմ…

1169
Հեղինակ՝ Շուշան Մարուքի

Երբ ես 18 տարեկան էի… մտածում էի՝ տեսնես կապրե՞մ մինչև 2000 թիվը:

Իսկ հիմա դարձել եմ… 38 տարեկան ու արդեն 2018 թիվն ա: ))

Լուսանկարիչը մարդ է, որը… սովորաբար, բացի նայելուց, նաև տեսնում է և կարողանում է մյուսներին էլ ցույց տալ…

Ու ամեն ինչ դետալային տեսնելը երբեմն… չափից ավելի զգայուն ա դարձնում, ու շատ ժամանակ չես կարողանում մարդկանց բացատրել, որ դու ավելին ես տեսնում, քան ինքը թողնում ա:

Իմ միջի լուսանկարիչը… կամ լուսանկարչի մեջ` ես…: Ինձ թվումա վաղուց իրար ենք ձուլվել:

Հայաստանը երկիր է, որը… պատասխանատվության զգացում է:

Իսկ Երևանը անվերջ պատմում է ինձ ու ասում… էս ինչ քաքի մեջ ընկանք, Արեգ ջան: ))

Ես էլ փորձում եմ նրան պատմել, ցույց տալ… իմ պատմությունը ու իմ «բլօջիկներին», ու հույս ունեմ, որ նրանք ժամանակի ընթացքում մարդկանց կարթնացնեն մի քիչ…

Ղարաբաղը մի վայր է այս աշխարհի երեսին, որը… դեռ թույլ ա տալիս, որ մարդիկ իսկական լինեն. իսկական վատ, կամ իսկական լավ. իսկական…

Ու ես ապրում եմ 10 սարի ու տաս քարի արանքում և դեռ… կապրեմ, ու էդպես մինչև վերջ: )

Իմ միջի հայը… շատ խորն ա դրված: ))

Սերը, հենց սերը… կյանքի հանդեպ կարող է պահպանել այն և նոր կյանք ծնել:

Կինս բացառիկ մի հատկանիշ ունի… կյանքը էնքան ա սիրում, որ անգամ ինձ ա դիմանում: )

Իսկ երեխաներս ինձ անվերջ սովորեցնում են… լինել հիմա, միշտ հիմա: Բայց դեռ էնքան չեմ հասունացել, որ սովորեմ. փորձում եմ, բայց լավ չի ստացվում:

Իմ միջի ընտանիքը… խառն ա, բայց պինդ ա:

Բլօջիկներ կան բոլորի գլուխներում… բայց իմոնք գլխում չեն:

Ու իմոնք… հենց սկիզբն են, մեր էն սկիզբը, որը պահպանելու դեպքում միշտ կարող ես ինքնահամեմատվել, ինքնամաքրվել …

Հավատացեք, այնքան էլ հեշտ չէ… վատ լուսավորության ժամանակ մարդկանց դեմքերը ճանաչել, հատկապես, երբ դեմքի 48%-ը սև ակնոց ա: ))

Այս փոքրիկ երկրում, որտեղ ամեն մեկը մի տաղանդ ունի… պետք է այն գնահատել, զարգացնել և տրանսֆորմացնել պռոդուկտի, որպեսզի տաղանդավորները լավ ապրեն: ))

Իսկ իմ տաղանդը երևի… էն էր, որ փոքր ժամանակ լավ թղթյա սավառնակներ էի սարքում ու թռցնում փողոցից փողոց: )))

Բայցևայնպես… ինձ մի տանջեք էս տեսակ հարցերով: ))

Կուզեի՝ էլ ինձ ոչ ոք չհարցներ… եղանակի մասին. էն դուք, էն ձեր «լվացքները»…

Բայց կուզեի՝ բոլորն իմ մասին իմանան… որ պետք չի ամեն ինչ իմանան:

Մեր օրվա մեջ այնքան աղմուկներ կան, որ… շատ հազվադեպ ենք մենք մեզ լսում ու հիշում:

Ու կան լռություններ, որոնք… շատ են պակասում:

Գիտեք, ես սիրում եմ… էնքան բան եմ սիրում… սիրում եմ զգալ, սիրում եմ փոխանցել զգացածս. եսիմ, սիրում եմ…

Գույները երբեմն անզոր են ցույց տալ… էությունը:

Ու այդժամ օգնության է գալիս… «Դոսիա» լվացքի փոշին: ))

Իմ միջի էսթետը… հետս մեծանում ա, սպիտակում ա, պակաս քմահաճ ա դառնում արտաքին գեղեցկության նկատմամբ և ավելի բծախնդիր` բովանդակության նկատմամբ:

Լուսանկարչության մեջ էլ կարող է պաթետիզմ լինել… սա էլ խոսքի ձև է, որը կրում է խոսքի բոլոր հատկությունները, թե՛ դրական, թե՛ բացասական..

Բայց նուրբն ու զուսպը… փխրուն են ու շատ ժամանակ թաքնված, դրա համար էլ, երբ գտնում ես, շատ զգույշ պիտի վարվես: