Գայ Րիչիի «Ջենթլմենները»

Նախ պատճառներից ամենաառաջինն ու կարևորը թերևս ռեժիսորն է՝ Գայ Ռիչին, որը հասցրեց կինոմատոգրաֆիա ներխուժել այնպիսի թափով, ու թողեց ձեռագիր՝ բարձրաճաշակ դիալոգներ, բրիտանական սև ու սուր հումոր, լավագույնս ընտրված դերասանական կազմ և ամենակարևորը՝ խուճուճ սցենար:

Իսկ «Ջենթլմենները» ֆիլմում վերը նշված կետերը վառ ընդգծված են: Թվում է, թե գլխավոր հերոսը Միկին է, որին «ծտավարի» մարմնավորել  է Matthew McConaughey-ին, բայց եթե խորանանք, ֆիլմում առանձնապես գլխավոր դերասաններ չկան, կամ ավելի կոնկրետ բոլորն էլ գլխավոր ու առաջնային կերպաներ են:

Սյուժեն կառուցված է շատ հետաքրքիր ու պատմվում է վարձու հետախույզի կողմից, որին մարմնավորել է Հյու Գրանտը, և հավատացեք սա Հյու Գրանտի ամենատղամարդկային, ամենաբրուտալ և միաժամանակ «ամենաղզիկ» դերն է: Թե ինչպես է ռեժիսորին հաջողվել այսքան հակասական բնավորության գծեր դնել մի կերպարի մեջ, անհասկանանալի է:

Իսկ ինչ վերաբերում է «Sons of Anarchy»-ից հայտնի դարձաց Charlie Hunnam-ին. կոկիկ, փողկապով ու ժակետով գանգստեր-ադմինիստրատորը, թիկնոցի տակ թաքցրած մարդաբոյ զենքով և այսքանի մեջ արիստոկրատ ակնոցով ու նյարդային «ծիկերով» Ռոդրիգոն իրադարձությունների կենտրոնում է:

Իրականում ռեժիսորի բոլոր դերասանները՝ սկսած Շերլոքից, Արթուր թագավորից, մարիխուանայի վաճառքով զբաղվող Միկիից ու ավարտած օգնական Ռոդրիգոյից՝ բոլորի մեջ նստած է բրիտանացի շարքային ջահելը՝ յուրօրինակ «կուռաժով», հայհոյանքով ու պահելաձևով:

Եթե կարծում եք, թե ֆիլմը բարոյախրատական եզր չունի, սխալվում եք. կենտրոնական հերոսներից մեկը ցանականում է վաճառել թմրանյութի գործող բիզնեսն ու հանգիստ ապրել. արդեն հասել է նպատակին, ձեռքերը կեղտոտելու կարիք չունի:

Այս տեսարանը նման է Մեծ Բրիտանիայի՝ Եվրամիության կազմից դուրս գալուն՝ Brexit-ին: Ֆիլմում դիալոգների միջոցով այդ փաստը կհաստատվի:

Իսկ սերունդների բախումը ֆիլմում կենտրոնական նշակակություն ունի: Եթե բիձուկները՝ այսպես ասած old school-ի ներկայացուցիչները, զենք են օգտագործում, կրակում-մրակում են, սպանելով են իրենց հարցերը լուծում, ապա երիտասարդ սերունդի զենքը մեդիան է` հեռախոսները, YouTube-ը, որը երբեմն ավելի ուժեղ ու թիրախավորված է կրակում ցանկացած Papier-mâché -ից  (սփոյլեր):

Ու մի բան էլ՝ իրականում սա զուտ տղայական ֆիլմ է, կենտրոնական դերերում տղամարդիկ են, բայց Downton Abbey-ի Մերին՝ Michelle Dockery-ին իր կարմիր շրթներկով, ձկան աչք հայացքով, լավ սրություն ու կծվություն է հաղորդում ֆիլմին:

Հա՜, բա Colin Farrell-ը:

Ի՞նչ ասեմ՝ յուրօրինակ սպորտային կոստյումներով, սովետի հաստ ակնոցով կարատեիստը (ֆիլմում тренер մականվամբ) ուղղակի աննկարագրելի է: Զուսպ, խոսքի մարդ, չափն ու տեղը գիտակոցող:

Սանուդթրեքերի մասին  չեմ ասում, մոնտաժի մասին՝ առավել ևս:

Հ.Գ. Իսկ թե Լոնդոնի փողոցներում տեսնեք Գայ Րիչիին, ասեք հեռավոր Երևանում մի կինոսեր Աննա քեզ ու քո ֆիլմ է նստած գովերգում…

Կարդացեք նաև՝