-
-
Պահպանված նյութեր
Ոչ մի ընտրված նյութ չի գտնվել- Պահպանված 0
- Նախընտրելի
-
Ժամանակին Լենինականի քաղսովետը որոշում է մի տուն նվիրել բանաստեղծ Հովհաննես Շիրազին:
Տունը երկար փնտրեցին, բայց վերջնական որոշման այսպես էլ չհանգեցին, և ընտրությունը կատարեց հենց ինքը՝ բանաստեղծը: Նա մատը դրեց այն տան վրա, որի նկուղում ճակատագրի բերումով դեռ մանուկ տարիներին քնել էր, երբ փախել է մանկատնից: Սակայն տան ընտրությունը պայմանավորված էր ևս մեկ փաստով՝ այն գտնվում էր Ավետիք Իսահակյանի տան հարևանությամբ: Շիրազն այդ տունն ընտրելիս՝ պատճառաբանում է.
Ջուր վաճառող տղայի պատմությունը սկասում է հենց այս տան բակից:
Մեծ տարիքում վարպետը սիրում էր զբոսնել քաղաքով, հերթական զբոսանքի ժամանակ նրա առաջ մի տարեց մարդ է կանգնում ու հարցնում.
Շիրազն էլ հպարտ-հպարտ, որ տարեց մարդը ճանաչել է իրեն, պատասխանում է.
Պապիկը թեթևացած ասում է՝
Բանաստեղծը հանկարծակիի է գալիս՝ ասելով, որ չի ճանաչում այդ պապիկին, բայց վերջինս պատասխանում է.
Շիրազը մի կոպեկ է վերցնում պապիկի ձեռքից՝ փոխարենը տալով նրան 10 ռուբլիանոց՝ ասելով.
Հետո բանաստեղծը հանդիպում է ընկերներին ու պարծենալով ասում.
Աղբյուրը՝ Հովհաննես Շիրազի տուն-թանգարան, Ազդարար
Կարդացեք նաև՝
Ընթերցեք նաև
Վիդեո
Ֆոտո