Ես Լիլի Էլբակյանն եմ…

Երբ ես 18 տարեկան էի… ինձ թվում էր, որ միշտ 18 տարեկան եմ մնալու:

Իսկ հիմա դարձել եմ ավելի… իրատես ու հասկանում եմ, որ ես դեռ 18 տարեկան եմ: :))

Թեպետ գիտեք ամենևին էլ հեշտ չէ… համոզել նաև մյուսներին, քանի որ երկու բալիկ ունեմ:

Ծնողներիցս սովորել եմ… սիրել ու գնահատել մարդու ներքին արժեքները, ոչ թե արտաքինն ու նյութականը… ու էլի լիքը բաներ եմ սովորել:

Իմ միջի դուստրը… և՛ դուստր է, և՛ ընկեր, և՛ կոլեգա, և՛ երբեմն որդի…

Իսկ երեխաներիցս սովորում եմ… հավատալ հրաշքներին, ամեն ինչի վրա զարմանալ և սիրել կյանքը:

Երեխաներիս համար աշխատում եմ լինել… ընկեր, հոգատար մայր, հեքիաթասաց, ռեժիսոր, բժիշկ. աշխատում եմ լինել այն ամենը, ինչ հնարավոր է ու անհնար:

Վազք, կենցաղ, հոգատար մամայություն… և շրջապատող գույներ, մուսաներ, երևույթներ, օդում լողացող թեմաներ. սա է մի ամբողջ կյանքը:

Իմ միջի մայրը… ամենաանծանոթ ու անհավանական էակն է, որին ես սիրեցի: Եվ պարզ էլ չէ, ես եմ նրա մեջ, թե նա է իմ մեջ:

Իսկ սերը, սերը… սիրուց է ծնվում, սերը Աստծուց է տրվում: Սերը անվերջ է; այն երբեք չի վերջանա, սերը երկինք կգնա:

Ամուսինս իմ մեջ բացել է այնպիսի խորքեր… որոնք ես այդպես էլ չէի բացահայտի, եթե չհանդիպեի հենց նրան:

Կանանց մեջ ես ինքս ամենաշատը գնահատում եմ… կանացիությունը՝ համեմված հերոսական, ուժեղ տղամարդուն հատուկ բնավորությամբ:

Իմ միջի կինը… կուզեր տղամարդ լինել ու աշխատել, աշխատել, աշխատել: Ոչ մի ընտանիք, միայն աշխատանք: :)))

Չկա ավելի սիրուն բան, քան… կինը՝ արտասվելուց հետո:

Եվ պետք է սիրտը միշտ բաց պահել… և փորձել լսել. գուցե ինչ-որ մեկը թակում է:

Շրջապատի մարդկանցից տարբերվելը… ո՛չ թերություն է, ո՛չ առավելություն. ապրելակերպ է:

Իմ միջի էսթետը… գնահատում է գեղեցիկը, փորձում է ստեղծել և վերարտադրել այն թատրոնում:

Թատրոնում խաղալը դերասանին սովորեցնում է… չխաղալ կյանքում:

Իսկ Հայաստանում լավ ներկայացումներ… կան, ուղղակի պետք է վեր կենալ տեղից ու գնալ թատրոն:

Ես երազում եմ մի օր… բացել իմ երազանքի թատրոնը:

Եվ վստահ եմ, որ… իմ երազանքը մի օր կիրականանա: Ես ունեմ թատրոնի՝ իմ հստակ տեսլականը, թատրոն, որի ձևաչափը Հայաստանում դեռ չկա:

Կյանքը մեզ այնքան շատ հնարավորություններ է տալիս, որ… մենք չենք օգտագործում, հետո էլ դրանում մեղադրում ենք Աստծուն՝ չհասկանալով որ հենց մենք ենք բաց թողնում այդ նվերները:

Ու մենք պետք է միշտ ձգտենք…. գոնե ինչ-որ բան այս կյանքում դարձնել ավելի լավը:

Բայցևայնպես… կյանքը հիասքանչ է, երբ սկսում ես գնահատել այն և գոհանալ ունեցածով:

Ես սիրում եմ… լուսաբացը, սիրում եմ քաղաքի աղմուկը, սիրում եմ ինձ շրջաատող ամեն բան, սիրում եմ ծնողներիս, ամուսնուս, երեխաներիս, ընկերներիս, սիրում եմ Աստծուն, և լռությունը նույնպես սիրում եմ:

Եվ կուզեի էլ ինձ ոչ քո չհարցներ երբեք… բազմապատկում և բաժանում: :))

Ես Լիլի Էլբակյանն եմ, ես… 18 տարեկան եմ, ծնվել եմ հեքիաթում և այստեղ էլ կմնամ մինչև մեծանամ: Ես հավատում եմ հրաշքներին և դրանք իմ կյանքում կատարվում են:

Զրուցեց Շուշան Կարապետյանը

Կարդացեք նաև

Ես Լիլի Էլբակյանն եմ…

Շուշան Մարուքի