Ես Պետրոս Հոկտանյանն եմ․․․

Երբ ես 18 տարեկան էի․․․ սիրահարված էի կյանքին։

Ինձանից հետո թեկուզ ջրհեղեղ- ասել է մեկը, իսկ ես․․․ իսկ ես համամիտ չեմ այդ մեկի հետ։

Այսօր բանաստեղծություն գրելը․․․ միջոց է դատարկելու ներսիս կուտակվածը։

Տրիոլետները․․․ իմ պարն է բառերի հետ։

Մի օր, երբ էլ չգրեմ․․․ կսկսեմ կարդալ՝ ինչ գրել եմ։

Երբ էլ չես սպասում, որ վերադառնա այն մեկը․․․․ ուրեմն նա չէր էլ եկել։

Մի գաղտնիք բացեմ․․․ հիմա էլ եմ սիրահարված կյանքին։

Ես հաճախ եմ մտածում այն մասին․․․ որ ամեն բան պիտի հենց էսպես էլ լիներ։

Երբ ձանձրանում եմ առօրյայից․․․ երաժտություն եմ լսում։

Ինքնամեկուսացում, ինքնաբացահայտում, ինքնախոստովանություն․․․ ինքնաքննադատություն։

Հայոյախառը, ժարգոնով ու խոսակցականով համեմված գրականությունը․․․ ինձ համար անընդունելի է։

Ինչ ուզում է ասեն, մեկ է․․․․ հրաշքներ իրոք լինում են։

Այսօրվա աշխարհում ամենագործածական բառը․․․ Օկ։

Իսկ լեզուն հունցել, ճմռթել, շոյել ու սիրել․․․ հետո նոր բանալ։

Ես երբեք ինձ այնքան լավ ու ոգեշնչված չեն զգում, որքան․․․․ փնտրածս բառը գտնելիս։

Այսպիսի մի արտահայություն կա [աստվածաշնչյան]․ մարգարիտները խոզերի առաջ մի նետիր․․․ այո՛, որ հետո ոտքերով չտրորեն ու շրջվեն պատառոտելու։

Իսկ մարգարիտներն իրականում․․․․ ի ծնե սրտում են լինում։

Ինձ թվում է, չափազանցրած չեմ լինի, եթե ասեմ․․․ որ երջանիկ մարդ եմ։

Բայց ո՞վ գիտի, գուցե․․․ մի օր ես էլ խենթանամ։

Կանայք տղամարդկանցից ակնկալում են․․․ լինելիություն։

Իսկ տղամարդիկ․․․ անկեղծություն։

Իսկ իրական գեղեցկությունը իրականում․․․ բնությանն է պատկանում։

Երբ փոքր էի, ամենազարմանալին ինձ թվում էր․․․ բնությունը։

Ու մինչև հիմա ենթագիտակցորեն․․․ պահում եմ «իրականում չեղածը»։

Ի դեպ, ենթագիտակցության խորը խորքերում ես ունեմ․․․ հարցերիս պատասխանները։

Ասում են, եթե ուզում ես մարդու իրական դեմքը տեսնել, նրան տուր փող կամ իշխանություն․․․ Այո ցավոք մարդը փառամոլ է։

Բայց մարդու իրական դեմքերը․․․ երեւում են, երբ նրան լիակատար ազատություն է տրվում /կամ երեւում է այն ժամանակ, երբ նա ոչնչի կարիք չունի։

Ինքս ինձ ճանաչում եմ, գտնում, կորցնում ու հասկանում․․․ հետո նորից որոնում։

Ինձ թվում է, մարդուն իրականում այս կյանքից պետք է․․․ ժամանակ կամ հիշողություն։

Երջանկությունն էլ իրականում․․․․ հենց մեր ներսում է ապրում. ուղղակի պետք է հասնել դրան։

Բայց ես տեսակով ավելի փնտրող եմ, քան․․․ բավարարվող։

Իսկ ինքնաճանաչողության ուղին երկար է այնքան, որքան․․․ հիշողության ուղին։

Այսօր պոետին ճանաչում են․․․ լավ PR-ից հետո. ցավալի փաստ է։

Իսկ ես մի մարդ եմ, որը․․․ երբեք չի հանձնվում։

Ես Պետրոս Հոկտանյանն եմ, ես․․․ հպարտ եմ որ իմ ազգանունը «…յան» -ով է վերջանում։

կարդացեք նաև՝