Նախկինում հատուկ էֆեկտները եղել են ֆիլմի ընդգծումը, զարդարանքը, իսկ այժմ դրանք կազմում են հիմնական «սոուսը», որը երբեմն համեմվում է իրական դեկորացիաներով և դերասանական խաղով:
Օգնականների կանաչ ձեռքեր, և ոչ մի կախարդանք:
Եթե հին բնապատկերներն այլևս չկան, դրանք կարելի է նկարել:
Իսկապե՞ս ինչ-որ մեկը մտածե՞լ է, որ դերասանն իրականում նման դիմակ է կրել:
Բայց, այնուամենայնիվ, դերասանները ստիպված են հանդես գալ դեմքի hհատուկ արտահայտություններով:
Երբեմն շատ դժվար է նկարահանման կադրերից հասկանալ՝ ի՞նչ է կատարվում:
Հիշի՛ր, սա վիշապ է:
Հին ֆիլմերում, ինչպիսին է «Մատրիցան», դերասանները դեռևս թռչում էին գրեթե իրական:
Նույնիսկ նման մանրուքն է հատուկ «ստեղծվում»:
Երբեմն համակարգչային գրաֆիկան բավականին տեղին է:
Ոչ բոլոր դերասաններն են ցանկանում ջրի մեջ մտնել:
Բարդ տեսարաններում, ինչպիսին է Գեղեցկուհին և հրեշը, պետք է համատեղել դիմահարդարումն ու գրաֆիկան:
Բյուջեի մեծ մասը գնում է նպատկերներին:
Ամեն ինչ սկսվեց 90-ականներին, երբ Սփիլբերգին տվեցին հզոր համակարգիչներ:
Բայց որոշ բաներ դեռ պետք է արվեն հին ձևով:
Համակարգչային գրաֆիկան հնարավորություն տվեց կինոյի սահմանները հասցնել անսահմանության: