Ի՞նչ է ռելիեֆը
Քանդակապատկեր հարթության վրա։ Պատկերի և նրա ֆիզիկական հիմքն ու ֆոնը հանդիսացող հարթության անխզելի կապը ռելիեֆի յուրօրինակ առանձնահատկությունն է։ Ռելիեֆի կարևորագույն արտահայտչամիջոցները՝ հարթության վրա կոմպոզիցիայի ծավալումը, տարածական պլանները հեռանկարչորեն կառուցելու հնարավորությունն ու ծավալների բոլորաձևության պատրանքի ստեղծումը, ձևերի նուրբ կերպավորումը հնարավորություն են ընձեռում երևակել բարդ, բազմաֆիգուր տեսարաններ, ինչպես և ճարտարապետական ու բնապատկերային մոտիվներ։
Ռելիեֆը կարող է ներառվել պատի, թաղի, քանդակագործական հուշարձանի և կոմպոզիցիայում կամ լինել հաստոցային ինքնուրույն ստեղծագործություն։ Ֆոնի հարթության հետ ունեցած հարաբերությամբ տարբերակում են ուռուցիկ և խոր ռելիեֆներ։
Պատմական ակնարկ
Խոր ռելիեֆ՝ խորաքանդակը, կիրառվել է հիմնականում Հին Եգիպտոսի ճարտարապետական, ինչպես նաև հին արևելյան և անտիկ գլիպտիկայում։ Ուռուցիկ ռելիեֆ, որն իր հերթին ստորաբաժանվում է ցածրի՝ հարթաքանդակ, և բարձրի՝ բարձրաքանդակ, ավելի մեծ տարածում ունի, հայտնի է դեռևս պալեոլիթի դարաշրջանից, ավելի ուշ կիրառվել է Հին Եգիպտոսում, Հնդկաստանում, Ասորեստանում, Չինաստանում և մեծ զարգացում է գտել անտիկ արվեստում, Հայաստանում, Վերածննդի և հետագա շրջանների քանդակագործությունում։
