Դանտեսը բոլոր իրերը դրեց սեղանի վրա և գլուխը կախեց՝ աբբայի համբերության ու մտքի կարողության վրա ապշած:
-Դա դեռ բոլորը չէ,-ասաց Ֆարիան,-քանզի պետք չէ ունեցած բոլոր գանձերը մի տեղ թաքցնել: Գոցենք այս գաղտնարանը:
Նրանք քարը խոթեցին առաջվա տեղը. աբբան դրա վրա փոշի ցանեց՝ ոտքով փոշին տրորեց, որպեսզի քարի հանված լինելը չնկատվեր, ապա մոտեցավ մահճակալին ու այն կողմ քաշեց:
Սնարի հետևը մի անցք կար, որ գրեթե հերմետիկորեն ծածկված էր քարով: Այդ անցքի մեջ մոտ երեսուն ոտնաչափ երկարությամբ պարանասանդուղք կար: Դանտեսը փորձեց ու տեսավ, որ այդ սանդուղքը կարող է դիմանալ ամեն մի ծանրության:
-Որտեղի՞ց եք պարան ճարել այս հիանալի սանդուղքի համար,-հարցրեց Դանտեսը:
-Պատրաստել եմ նախ իմ շապիկներից և ապա սավաններից, որ զոլահան եմ արել երեք տարի շարունակ՝ Ֆենեստրելում նստածս ժամանակ: Երբ ինձ տեղափոխեցին այստեղ, հնար գտա պատրաստի թելերը հետս բերելու և այստեղ աշխատանքը շարունակեցի:
-Եվ ոչ ոք չէ՞ր նկատում, որ Ձեր սավանների եզրերը կարված չեն:
-Ես նորից էի կարում:
-Ինչո՞վ:
-Ահա այս ասեղով:
Եվ աբբան իր հագուստի ցնցոտիների տակից հանեց ձկան մի երկար փուշ, որը ծակած ու թելած էր:
-Բանն այն է,-շարունակեց Ֆարիան,-որ սկզբում ես ուզում էի վանդակացանցը սղոցել և լուսամուտից փախչել: Լուսամուտը, ինչպես տեսնում եք, Ձերինից մի քիչ լայն է. փախչելու պահին կարող էի ավելի լայնացնել, բայց նկատեցի, որ բացվում է ներքին բակի վրա, ուստի և այդ մտքից ձեռք քաշեցի: Սակայն սանդուղքը պահեցի, որպեսզի օգտագործեի, եթե, ինչպես Ձեզ արդեն ասել եմ, չկանխատեսված փախուստի հնարավորություն ներկայանար:
Բայց, զննելով սանդուղքը, Դանտեսը մտածում էր բոլորովին այլ բանի մասին: Նրա գլխում մի նոր միտք ծագեց: Գուցե այդ մարդը, որ այդպես խելոք է, հնարամիտ ու գիտուն, կարողանա պարզել իր դժբախտության պատճառը, որն իր համար միշտ խավարով էր պատած:
-Ինչի՞ մասին եք մտածու,-հարցրեց աբբան ժպտալով՝ Դանտեսի մտախոհությունը համարելով ծայրաստիճան հիացմունքի նշան:
-Նախ այն մասին, թե մտքի որքան վիթխարի ուժ եք վատնել Ձեր նպատակին հասնելու համար: Ինչե՜ր կանեիք Դուք, եթե ազատ լինեիք:
-Գուցե, ոչինչ: Միտքս կվատնեի մանր-մունր բաների վրա: Միայն դժբախտությունն է բացահայտում մարդկային մտքի հարստությունները. որպեսզի վառոդը պայթի, հարկավոր է ճզմել: Բանտարկությունս կենտրոնացրեց իմ բոլոր ընդունակությունները, որ ցրված էին տարբեր ուղղություններով. նրանք բախվեցին անձուկ տարածության մեջ, իսկ Դուք գիտեք, որ ամպերի բախումից առաջանում է էլեկտրականություն, էլեկտրականությունից՝ կայծակ, կայծակից՝ լույս:
-Ոչ, ես ոչինչ չգիտեմմ-պատասխանեց Դանտեսը՝ իր տգիտությունից ճնշված: -Ձեր խոսքերից մի քանիսն ինձ համար զուրկ են իմաստից: Ինչպիսի երջանկություն է Ձեզ պես գիտուն լինելը:
Աբբան ժպտաց:
Հեղինակային իրավունքը՝ «Էդիթ Պրինտ» հրատարակչության
Հատվածը բացառիկ իրավունքով տրվել է VNews-ին՝ կայքում տեղադրելու համար: Հատվածի պատճենահանումն ու տարածումը խստիվ արգելվում է:
