Logo

Ջեք Նիքոլսոնի կյանքի կանոնները

Հեղինակ
Աննա Անտոնյան
17:07 / 23.05.2022Կինո
Ջեք Նիքոլսոն

Ես միշտ կրում եմ արևային ակնոցներ։ Ժամանակին իմ միջի միջին վիճակագրական ամերիկացին կարծում էր, որ դրա մեջ որոշակի անբնականություն կա: Բայց Հարավային Կալիֆորնիայում արևը շատ պայծառ է: Բացի այդ, եթե դուք գիտեք հասարակության մեջ ապրելու թերությունները, դուք սկսում եք գիտակցել պաշտպանության անհրաժեշտությունը:

Ես ատում եմ խորհուրդները՝ բոլորը, բացի իմ սեփականից:

Ես ատում եմ խորհուրդներ տալը, քանի որ մարդիկ ամեն դեպքում չեն լսում:

Ես սիրում եմ խոսակցություններ. Միշտ պատրաստ եմ կարծիքս փոխել, եթե միայն կարողանան ինձ համոզել։ Ես երևի միակ լիբերալն եմ, որ կարդացել է Անն Քոուլթերի «Դավաճանությունը»: Ես ուզում եմ իմանալ, հասկանո՞ւմ եք։ Ես սիրում եմ լսել ուրիշներին: Սա ինձ համար կյանքի իրական էլիքսիրն է։

Ինձ թվում է՝ քչերն են իսկապես հասկանում, թե ինչ է հանգիստը և որքան կարևոր է ճիշտ հանգստանալը։ Այժմ մարդիկ մրցում են միմյանց հետ հանգստի առումով, կարծես աշխարհի մասին մեր պուրիտանական գաղափարի մեջ տեղավորվելու համար այն պետք է լրացուցիչ արժեք ունենա: Բայց եթե դու գոլֆ ես խաղում վարկի շուրջ բանակցություններ վարելու համար, դա այլևս գոլֆ չէ, այդպես չէ՞:

Տեսախցիկը ֆիքսում է այն, ինչ կա իր դիմաց։

Ես ամաչում եմ դա խոստովանել, բայց միայն սպորտային էջեր եմ կարդում։

Բասկետբոլը միշտ համարել եմ լավագույն մարզաձևը, թեև ինքս այնքան էլ համապատասխան չեմ դրան։

Պատերազմից հետո ծնվածները, իմ կարծիքով, խորթ են անձնական պատասխանատվության գաղափարին։ Սա ինձ թվում է մի փոքրիկ, բայց կարևոր սերնդային տարբերություն, որը շատ բան է բացատրում: Մարդիկ հիասթափված են. նրանք չեն ցանկանում պատասխանատվություն ստանձնել սեփական անհաջողությունների համար՝ նախընտրելով ասել՝ «ես այսպիսին եմ, և սա է պատճառը» կամ «Ինձ հետ այսինչն է պատահել, և սա է պատճառը»։ Բոլորը ձգտում են ամեն ինչ բարդել ինչ-որ մեկի կամ ինչ-որ բանի վրա։

Ես շատ բան եմ սովորել իմ կյանքում դեռ երեխա հասակում, երբ լողափին խաղում էի ազարտային խաղեր:

Այսօր ես հեռախոսով խոսեցի Շոն Փենի հետ։ Ինձ հետաքրքիր թվաց, որ ես չկամ Ստանիսլավսկու մեթոդի կողմնակիցների շարքում, որոնց ցուցակը հրապարակվել էր մի հոդվածում, և ես ասացի նրան այդ մասին։ Եվ հավելեցի. «Ինձ դեռ հաջողվում է խաբել նրանց»։ Սա ձեռքբերում եմ համարում։ Որովհետեւ, իմ կարծիքով, դերասանական աշխարհում գրեթե չկա մեկը, որն ավելի լավ ըմբռնի Ստանիսլավսկու մեթոդը և ավելի շատ առաջնորդվի դրանով, որքան ես։ Տարօրինակ է, որ ոչ ոք դա չի նկատում։ Սա, հավանաբար, պայմանավորված է նրանով, որ իրականությունն ու դրա մասին պատկերացումները հաճախ տարբերվում են:

Իմ կարգախոսն է՝ ապրիր երջանիկ։

Երեխաները ձեր կյանքին լիություն են տալիս, որն անհնար կլիներ առանց նրանց:

Վաղուց հասկացել եմ, որ աշխարհում շատ բաներ կան, որոնց մասին ես չգիտեմ: Եթե ​​ես չափից դուրս կարևորեմ այն, ինչը չգիտեմ, դրանից լավ բան չի ստացվի։ Կենտրոնացեք դրականի վրա, դա իմ կարծիքն է: Դա օգտակար հնարք է:

Կնոջ համար - եթե ավարտվել է՝ ավարտվել է: Նրանց վճիռը բողոքարկման ենթակա չէ։

Միջին տարիքի շատ մարդիկ թաքուն երազում են իրենց կյանքում ավելի շատ սիրավեպեր ունենալու մասին:

Ես մեծացել եմ այն ​​տարիքից, երբ մարդիկ բուռն կերպով խոսում են այն բաների մասին, որոնց մասին չգիտեն:

Եթե ​​ես ստիպված լինեմ թվարկել իմ կյանքի հիմնական իրադարձությունները վերջին տասը և ավելի տարիների ընթացքում, ապա այս ցանկը կներառի երեխաների հետ կապված բավականին շատ իրադարձություններ: Դու գիտես, թե ինչպես է դա լինում՝ էտյուդ կամ բանաստեղծություն են գրում, ու քո կոկորդում «գունդ է» հայտնվում։ Նրանք այնպիսի ցնցող սեր են տալիս: Լորենը հաղթել է ֆուտբոլի մրցաշարում։ Ռեյը դառնում է մեծ տղա: Ջենիֆերն ունի իր սեփական բուտիկը՝ այն կոչվում է «Pearl»: Նա նաև մոդելավորող է։ 

Կարծում եմ՝ հույները հորինել են սպորտը՝ հակառակվելով փիլիսոփայությանը: Սպորտում բացարձակ կանոններ կան. Դրանում կասկածի տեղ չկա՝ կա՛մ գնդակը դաշտում է, կա՛մ դաշտից դուրս: Կա՛մ տասը յարդ ծածկված է, կա՛մ ոչ։ Կամ հարվածել ես զամբյուղին, կամ բաց ես թողել: Այնտեղ ամեն ինչ պարզ է։

Հիմնականում ես լիբերալ դեմոկրատ եմ, բայց ես այնքան չեմ ատում Բուշին, որքան մյուս դեմոկրատները: Ես հիշում եմ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը. մենք անջատեցինք տան լույսերը, կարծես մեզ վրա կարող էին հարձակվել ծովափից։ Ուրիշ ինչպե՞ս կարող էինք մեզ պահել այն ժամանակվա մթնոլորտում։ Մենք ընտրություն չունեինք։ Իսկ հիմա նա էլ է գնացել։ Ես չգիտեմ, թե ուրիշ ինչ կարող էր անել Բուշը: Մենք պարզապես գնում ենք հոսքի հետ:

Ես դիմադրում եմ բոլոր ընդհանուր համոզմունքներին: Իմ կրոնը ինքնաբուխ լինելն է, ներկայով ապրելը: Հին կլիշե է, գիտեմ, բայց իմն է։

Ես նախանձում եմ հավատացյալներին. ես ինքս չեմ կարող հավատալ որևէ գերբնական բանի: Ինչևէ, առայժմ։ Այնպես չէ, որ ես դա չեմ ուզում։ Այսինքն՝ ուզում եմ հավատալ։ Ես նույնիսկ աղոթում եմ...

«Ուրիշների հետ վարվիր այնպես, ինչպես ուզում ես, որ քեզ հետ վարվեն». մտածեք սրա մասին, էլ ի՞նչ ենք մենք ուզում կրոնից:

Աշխարհում շատ մեծ ստեր կան, բայց ոչ ոք չի ցանկանում դրանք քննարկել։

Հարց, որ դերասանը հաճախ է տալիս ինքն իրեն. ո՞ւր կհասնեիք, եթե այս դրվագով չսահմանափակվեիք:

Երկար ժամանակ վախենում էի մենակ մնալ։ Ես պետք է վարժվեի մենակ մնալուն։ Ես դեռ երբեմն մտածում եմ. «Օ՜, ես պետք է խոսեմ մեկի հետ, այլապես կխելագարվեմ»: Բայց հիմա ինձ դուր է գալիս մենակ մնալը։ Անկեղծ ասած՝ մենակությունը մեծ շքեղություն է։

Ես գոլֆ չեմ խաղում մրցակցության համար: Բոլորին ասում եմ, որ խաբում եմ, որ ինձ հետ չխաղան փողով: Հենց դա է խանգարում ֆուտբոլ դիտելուն: Բոլորը խաղադրույքներ են կատարում. մարդիկ չեն ցանկանում հետևել խաղին,հետևում են բուքմեյքերների կանխատեսումներին։

Պրոֆեսիոնալ դերասանությունը շատ բարդ գործ է։ Դու մտնում ես մոնտաժային ստուդիա, նայում քո ջանքերի արդյունքներին և հասկանում, որ անկախ նրանից, թե որքան էլ քեզ գովում են, քո արածի կեսը ուղղակի հիմարություն է:

Ես սիրում եմ աշխատել կին ռեժիսորների հետ։ Նրանք դեմ չեն քեզ հմայիչ դարձնելուն։

Ես շատ բախտավոր եմ այն ​​առումով, որ բացի համատեղ կյանքից և նման բաներից, ես միշտ հիանալի հարաբերությունների մեջ եմ եղել կանանց հետ:

Ես հաճախ եմ ինքս ինձ տալիս տեսական հարց. եթե ես այսօր սկսեի, կհասցնեի՞ պոռնոֆիլմեր նկարահանել, որպեսզի ապրուստ վաստակեմ:

Լրագրողի հետ զրուցելիս աշխատեք խուսափել սոցիալական հարցերի վերաբերյալ տարօրինակ արտահայտություններից։

Փորձեք խուսափել լրագրողներից։

Մեզ կարող եք հետևել նաև Telegram-ում

Հարցում

Աղյուսակներ

Հայաստան, Պրեմիեր Լիգա