______________և մենք մա՜մ____________
փողոցով անցնում է
մի ճմռթված կին.
և բոլորը ժպտում են նրան.
և կինը այդ հղի է այնքան.
և կինը այդ հղի է՝
մի տղամարդուն
երջանկացնելու
չափաբաժնով.
և կինը այդ.
որ հղի է՝
երբեք չի ունենա նրան
ում կուզեր ունենալ…
և մենք մայր.
համատեղ ջանքերով.
վերջնականապես
ունեցանք ինձ.
ու հասկացանք
որ ես նա չեմ
ում կուզեիր ունենալ.
բայց ես նա եմ.
ով ունեցավ քեզ
ամենայն պատասխանատվությամբ.
ու մենք մա՜մ
տեղերով փոխվել ենք
ես մեծացել եմ շատ.
ու փոքրացել ես դու.
ու չգիտեմ
զգում ես թե չէ
բայց դու երեխան ես իմ
վերջինը երևի.
ում փոխարեն
երբեք չեմ որոշի
մասնագիտություն ու սեռ.
ում կմեծացնեմ.
տրորելով նույնիսկ բանաստեղծություններս
քո մասին.
ներիր ինձ.
իմ չլինելու
ու լինելու համար
հավասարապես.
և հասկացիր.
եթե նույնիսկ չուտես ճաշդ
ես այն իմ գլխին կլցնեմ
զանգեմ ասեմ,
որ դու ես ու պրծ.
ասեմ,որ կամ դու ես
կամ դու ու ես.
ասեմ որ մերս ու հերս ես.
ասեմ որ մարմինս արաղով շփողն ես,
ու տնիցս ընտանիքի հոտ բերողը.
զանգեմ,
ու հեռախոսի լարերով գործած
մի ծածկոց գցեմ վրադ.
զանգեմ,ու խոսելու փոխարեն գրեմ
գրեմ մարմնիդ վրա.
գրեմ,որ դու եզրն ես ու
որ քո վրայից կարելի է նետվել ներքև
ու չմեռնել.
որ քո վրա կարելի է բարձրանալ
ու հասնել.
դու հասունությունն ես երիտասարդների,
ու մանկությունը երեխաների,
դու ծնողներիս ծերությունն ես
ու անծանոթների օտարությունը,
դու մտերիմն ես մտերիմներից
ու վարիչը հոգեբուժարանիս.
դու կեղտն ես իմ հագուստի
բնավորությունն ու անփութությունը իմ
դու իմն ես
ու ես կարկաչում եմ դեպի քեզ
հետայսու.